Bu Acının Tarifi Yok”

MEHMET ÇETİN – Manisa’nın Soma ilçesindeki maden faciası, Karaman’da 11 yıl önce kömür ocağında meydana gelen grizu patlamasında hayatını kaybedenlerin yakınlarına aynı acıyı yaşattı. Ermenek ilçesindeki madende 2003 yılındaki patlamada kocası Yusuf Şahin’i kaybeden Nesibe Şahin (50), yaşadıklarını AA muhabirine anlattı. Nadire köyünde çocuklarıyla yaşayan Şahin, kömür ocağındaki patlamada eşinin, 9 arkadaşıyla hayatını kaybettiğini söyledi. O gün yaşananları anlatmanın çok zor olduğunu dile getiren Şahin, “Eşimi kaybedince 7 çocukla kalakaldım. İkiz kızlarım henüz 82 günlüktü. Hep, Allah bu acıları kimseye yaşatmasın istedik ama bu tür iş kazaları yine oluyor. Soma’daki olayı duyunca tekrar o günleri yaşadım. Herkes üzülür ama bunu yaşamayan anlayamaz. Şimdi orada da onlarca çocuk yetim kaldı. İnsan aç, susuz kalmıyor, hayat devam ediyor. Fakat dayanması çok zor. Sokakta bir çocuk babasına sarılsın, bu çocuklar yanıma ağlayarak gelirler” diye konuştu. Şahin, bu tür iş kazalarının olmaması için yetkililerin ve işverenlerin daha duyarlı davranmasını isteyerek, şunları kaydetti: “Denetleyiciler işlerini iyi yapsın. İşverenler denetleme günlerinde sadece iyi ocakları göstermesinler. Herkes kazancını helalinden sağlasın. Ekmeğinin peşinde olan, asgari ücretle çalışan insanları yakmasınlar. Denetleyicilere iyi yerleri, iyi bacaları göstermesinler. Her yeri uygun hale getirsinler. Biz bu acıları yaşadık, başkaları yaşamasın.” Soma’daki olay olmasa İzmir’e, kızının mezuniyet törenine gideceğini ifade eden Şahin, “Soma’daki facia dolayısıyla tören ertelendi. Onun için gidemedik. Soma’da hayatını kaybedenlerin ailelerine başsağlığı diliyorum. Onları en iyi ben anlarım. Bu acının tarifi imkansız. Bunu yaşamayan bilemez” dedi. “Allah kimseyi babasız, yetim bırakmasın” Maden ocağındaki patlama olduğunda ikiz kardeşi Tuğba ile henüz 82 günlük olan Betül Şahin de babasını çok özlediğini dile getirdi. Babasını sadece fotoğraflarından tanıdığını anlatan Şahin, sözlerini şöyle sürdürdü: “Soma’daki faciayı duyduğumda oradaki çocukların da benim gibi babasız kaldıklarını düşündüm. Ben yetimim, babamı hiç tanımadım. Belki babam beni okşadı, öptü ama ben onu hiç hatırlamıyorum. Allah kimseyi babasız, yetim bırakmasın. 11 yıldır babamın hasretini çekiyorum. Ölünceye kadar da bu hasreti çekmek zorundayım. Bu tür olaylarda kimin hatası varsa cezasını çeksin. Soma’daki facia olduğundan beri evde, okulda, her yerde ağlıyorum. Babasız kalan çocukları düşününce içim daha çok acıyor. Annem var yanında, ağabeylerim, ablam var. Buna da şükür. Bizim tesellimiz annemiz. Bize hem anne hem baba oldu. 7 çocuğu için uğraşıyor, okutuyor. Bizim için bir annenin yapamayacağı şeyleri de yaptı.” – Karaman